یادش ستــــــــاره بود شبم را درید و رفت

چون خواب صبح خواستمش اما پرید و رفت

رفت و نماند از او اثری روی دفتـــــرم

جز اشک کهنه ای که غمم را خرید و رفت   

شـــــــــــــــبی دراز در پیش رو دارم

انتظار فضای اتاق را سیاه کرده است

گوش پنجره ام

پرشده است از جیر جیر سکــــــــوت

اشکـــــــهایم سرگردان

گنبد عشــــــــق تورا زیارت میکنند

یک قطره یا هزار قطره

هرقطره به قیمت یک سال انتظار

به اندازه یک کهکـــــشان ستاره

پر از درد

پر از تنهایی

میمیرم از ســــــکوت ترانه

که گیر کرده در گرهی

میان خسته گلویم

و دست و پا میزند و میزند و میمیرد

درون تنگ تنهایی

شبـــــــــــی دراز پیش رو دارم

من کیستم؟
...
ستاره ای در شب
ترانه ای در صبح
گدازه ای تنها در ظهر آتشفشانی خاموش.......
شعاعی از مهتاب
طراوت باران
سکوت جنگلها
سکوت بی پایان
نگاه ابری سرد
که می چکد آبم
سخاوتی در عشق
صداقتی در خشم
شبیه مردابم
شبیه گورستان
که ساده و تنهاست
شبیه مهتابم
اگرچه ناپیداست
من آتش عشقم
غرور کوهستان
شرافت دریا درون چشمانم
حرارت باران
غم فراوانم
به من بگو آیا شناختی ما را؟
من و تو هم دردیم
من و تو هم خونیم
چو رود و دریاها........