چرا دائم از خودم ایراد بگیرم؟
چرا بگم اگه قدم 5 سانت بلندتر بود.......
اگه چشمام آبی بود.....
اگه بابام پولدار بود.....
اگه معلول نبودم.........
اگه ریاضیم ضعیف نبود......
اگه وزنم بالای 80 کیلو نبود......
اگه اینقدر لاغر نبودم........
آخ اگه آدم دیگه ای بودم.........
یادت باشه اونی که تورو اینطور که هستی ولت میکنه،اگه اونطور باشی که اون میخواد حیف و میلت میکنه!!!
پس همیشه خودت باش و خودت رو دوست داشته باش.
بگو:
من چاقم،
من لاغرم،
من بی پولم،
من فرزند ناخواسته بودم،
من زیبا نیستم،
من باهوش نیستم،
من.......
ولی من همینم که هستم،خیلی هم خوبم!!!
تو کتاب "خاری در آغوش نور" نوشته "بتی جین ایدی" جمله زیبایی رو دیدم که دلم نیومد لذت خوندن و دونستنش رو فقط برای خودم نگهدارم.نوشته بود(البته دقیقأ اینطور نبود این مضمونشه):
"خداوند به هرکدوم ما به اندازه کافی توانایی و ویژگیها و نکات مثبت داده که به وسیله اونها بتونیم تو این دنیا خوب و شاد و خوشبخت زندگی کنیم.ما نباید خودمون رو با دیگران مقایسه کنیم.اگر هرکدام از ما قبل از تولد خودمون رو می دیدیم از شکوه و عظمت خودمون حیرت می کردیم!"
نظرات شما عزیزان:
میر 
ساعت1:34---11 فروردين 1392
کسی که این حرف روبزنه، یعنی بگه: من همینم که هستم... واقعا قابل احترامه.
|
نویسنده: 
تبادل
لینک هوشمند